عناصر مدیریت ریسک مالی

یک سازمان نمی تواند بدون در نظرگرفتن ریسک به کار خود ادامه دهد. اما رهبران آن می توانند با گام های دقیق، ریسک های خود را به درستی درک و مدیریت کنند. چهار عنصر اساسی مدیریت ریسک مالی عبارتند از:

ارزیابی و شناسایی ریسک

ارزیابی و شناسایی ریسک شامل جستجو برای هر موردی است که تهدیدی برای استقرار مالی محسوب می شود. این تهدید ممکن است عدم کارایی عملیاتی، تهدید داخلی، یا مانند نوسانات بازار ، عاملی خارجی باشد. تجزیه و تحلیل داده های تاریخی، تحقیقات صنعتی و جلسات طوفان فکری می توانند در شناسایی ریسک موثر باشند.

تجزیه و تحلیل ریسک

حال که ریسک ها شناسایی شده اند، سازمان به صورت جداگانه ریسک ها را تجزیه و تحلیل می کند که معمولا شامل پیدا کردن علل هر تهدید، اعمال امتیازات و توسعه یک طرح پاسخ احتمالی باشد. یک ریسک می تواند بر اساس احتمال وقوع و تأثیرات احتمالی آن – میزان عواقب آن – امتیازدهی شود. برای ایجاد این تجزیه و تحلیل، مدیران ریسک مالی و تیم هایشان از یک ماتریس امتیازدهی ریسک استفاده می کنند. ماتریس یا نقشه حرارتی ریسک به صورت کلی و بصری، احتمال و شدت وقوع تهدیدات را نشان می دهد. این نمایش باعث می شود اولویت بندی ریسک ها آسان شود. به این ترتیب، یک سازمان می تواند به طور موثر منابع و توجه بیشتری را به رویدادهای احتمالی بحرانی که باید به آن ها پرداخته شود، تخصیص دهد. این رویدادها، رویدادهایی هستند که احتمال وقوع بیشتری دارند و اگر رخ دهند، بیشترین تأثیر را خواهند داشت.یک مقاله فوربز از سال 2023 تأکید دارد که علاوه بر امتیازدهی به ریسک، تجزیه و تحلیل خطرات شامل شناسایی هزینه های احتمالی مرتبط با ریسک های خاص و داشتن بیش از یک واکنش برای هر ریسک است.

مدل سازی ریسک به کمک شبیه سازی

در طول سال ها، مدل سازی ریسک در خدمات مالی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. اگر موسسات مالی نتوانند ریسک های اعتباری را پیش از وقوع تشخیص دهند، با احتمال بالایی از ناتوانی در بازپرداخت و ضرر مواجه می شوند. برای کاهش این ریسک، از مدل های شبیه سازی پیش بینی کننده و یادگیری ماشینی استفاده می شود که می توانند احتمال ریسک های مالی را بررسی نماید.

کاهش ریسک به کمک تکنیک کنترل

در حالی که حذف کامل ریسک ها دشوار یا گاها نشدنی است، یک سازمان می تواند با استفاده از استراتژی های کاهش مؤثر آنها را مدیریت کند. سازمان می تواند برنامه ای را اجرا کند که احتمال وقوع یک رویداد را کاهش دهد و یا حذف کند تا در صورت وقوع، پیامدها کاهش یابند. وقتی استراتژی های کاهش ریسک به درستی طراحی شده باشند، به سازمان ها این امکان را می دهند که مقاوم باشند و با عدم قطعیت ها به شکل موثرتری برخورد کنند. این استراتژی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- برنامه ریزی های جایگزین: یک برنامه جایگزین برای زمانی که یک موقعیت مانع از فعالیت معمول کسب وکار می شود.
- سیاست های بیمه: راه کاری برای کاهش خساراتی که خارج از کنترل سازمان هستند.
- پوشش دادن ریسک: کاهش ریسک ها با سرمایه گذاری ها یا استراتژی های مکمل.
- تنوع بخشی به سبد اعتباردهی: پراکنده کردن ریسک با سرمایه گذاری در انواع مختلف اعتباردهی ها یا اعتبارگیرندگان برای کاهش خسارات احتمالی.