تا حدودی تمرکز کمیته حسابرسی بر ریسک تحت قوانین حاکمیتی شرکتی اجتناب‌ناپذیر است. سازمان بورس و اوراق بهادار و الزامات حاکمیت شرکتی، کمیته‌های حسابرسی را ملزم می‌کند تا درباره سیاست‌های شرکت «در رابطه با ارزیابی ریسک و مدیریت ریسک» بحث کنند.

کمیته‌های حسابرسی اغلب بر نحوه رسیدگی مدیریت به بسیاری از ریسک‌های کلیدی شرکت نظارت می‌کنند. در واقع وظیفه اصلی کمیته حسابرسی بررسی اثربخشی سیستم مدیریت ریسک است نه بررسی کارایی و نحوه اجرای آن. بنابراین یکی از اولین ملاحظات که سازمان باید در نظر بگیرد این است که آیا می‌تواند برخی از جنبه‌های نظارتی بر ریسک را به هیئت‌مدیره یا کمیته‌های دیگر اختصاص دهد یا بهتر است یک کمیته ریسک جداگانه ایجاد کند. باید به این نکته توجه داشته باشید که حتی در صورت ایجاد یک کمیته ریسک جداگانه، کمیته‌های حسابرسی از وظیفه نظارت بر سیاست‌های ریسک مبرا نمی‌شوند.

یک چالش در خصوص ایجاد کمیته ریسک این است که زمانی که کمیته‌های ریسک ایجاد می‌شوند، اغلب مدیرعامل مجبور است به هر دو کمیته ریسک و حسابرسی گزارشات مشابه ریسک را ارائه ‌کند و یا جلسات مشترک دوره‌ای برای پوشش مسئولیت‌های مشابه این کمیته‌ها برگزار نماید. اما اغلب گفتگو‌های هیئت‌مدیره در خصوص ریسک‌های انفرادی شناخته شده، متمرکز است و تمرکز کمتری روی وابستگی و ارتباط ریسک‌ها به یکدیگر، دارد. این می‌تواند نشانه‌ای باشد که برنامه مدیریت ریسک سازمان به طور کامل این ارتباطات را بررسی نمی‌کند، یا حداقل آن‌ها را به هیئت‌مدیره اطلاع رسانی نمی‌کند. همچنین در جلسات هیئت‌مدیره گفتگوی کمتری درباره ریسک‌های نوظهور یا ناشناخته وجود دارد. چنین ریسک‌هایی اغلب بزرگترین چالش‌ها را برای دستیابی به اهداف استراتژیک سازمان ایجاد می‌کند. اگر کمیته‌های حسابرسی مسئولیت اصلی ریسک را بر عهده بگیرند، ممکن است اساساً بر چگونگی کاهش ریسک‌های مالی و انطباق توسط مدیریت تمرکز کنند. آن‌ها ممکن است با این طرز فکر به ریسک نزدیک نشوند که به طور انتقادی در مورد ریسک‌های ناشناخته و نوظهور فکر کنند.

وجود یک کمیته ریسک کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که زمان کافی برای این مسئولیت حیاتی اختصاص داده شده است.
کمیته های ریسک می توانند مسئولیت نظارت بر: